Ne hazindir ki günümüzde insanlık adeta sevgisizlik girdabına kapıldı. Sevgi canlı cansız bütün varlıklardan esirgenir oldu. Yüce Yaratıcının insanoğluna bahşettiği, gönüllere yerleştirdiği sevgi, zayıflamaya başladı. Hatta unutulmaya yüz tuttu. Sevgiden nasibini almayan kalpler kaskatı kesildi. Sevgi, yalan ve çıkara, içi boş sözlere kurban edilir hale geldi. Kalplerinde sevgi, şefkat ve merhamete yer olmayanların iyilik, yardımseverlik, fedakarlık ve merhamet hisleri de köreldi. Öfke ve hiddet, şiddet ve cinayet, düşmanlık ve zorbalıklar çoğaldı.
Halbuki sevgi olsa öfkeler diner. Sevgi olsa düşmanlık duyguları biter, bir daha ortaya çıkma imkanı bulamadan kaybolup gider. Nice kavgalar, çekişmeler sevgiyle biter.
Kördür, sevgiyle bakmayan gözler. Paylaşmayı bilmez, sevgiyle uzanmayan eller. Sevgiyle bakınca azalır dertler. Sevgiyle bakınca, acılar hafifler. Sevgi olmazsa taşlaşır kalpler.
Bahar gibi gelir, içimizde çiçekler açtırır sevgi dolu yürekler. Güneş gibi çevreyi ısıtır ve aydınlatır. Sevgimiz yüreğimizden gözlerimize ve sözlerimize yansır. Yunus Emre’nin; “İşitin ey yârenler, aşk bir güneşe benzer / Aşkı olmayan gönül, misâl-i taşa benzer / Taş gönülde ne biter, dilinde ağu tüter / Taş gönüller kararmış, sarp, katı kışa benzer” dediği gibi..
Sevgisizlik ışıksızlıktır. Hemen farkedilir davranışlara da yansır. Sevgisiz bir dünya karanlık bir dünyadır. Zindandan farksızdır. Sevdiğini ve sevildiğini bilen insan ne bahtiyardır. Sevgi pek çok güzelliklerin ve sayısız iyiliklerin kaynağıdır. İnsanlar sevgiyle tanışır, sevgiyle kaynaşır. Dargınlar sevgiyle barışır. Gönüller sevgiyle alınır. Kırık kalpler sevgiyle onarılır. Aile fertleri sevgiyle birbirine bağlanır. İnsanlar sevgiyle olgunlaşır. Sevgi, bütün erdemlerin zirvesi, hepsinin baştacıdır. Sevgi varsa, saygı olur, ilgi olur, iyilik olur, adalet ve hakkaniyet olur. Sevgi varsa vefa olur, samimiyet olur, fedakarlık olur. Sevgi varsa güven, yardımlaşma ve dayanışma olur. Sevgi varsa hoşgörü ve nezaket olur. Sevgi varsa, kötülükler ve erdemsizlikler yok olur. Toplumlar sevgi ile huzur bulur. Sevgi, hayatı anlamlı kılan, gönülleri birleştiren eşsiz bir duygudur.
İnsanlar arasında olması gereken dostlukların azalması, ona bağlı olarak da öfke, hiddet, şiddet, zorbalık ve düşmanlıkların artması temelde sevgi eksikliğinden kaynaklanmaktadır.
Vahşet ve dehşetle insan öldüren, zulmeden, şiddete başvuran merhametsizlerin bulunduğu bu dünyada, yolda yürürken bir körpe fidanı kıran, çevreyi kirleten, yalan söyleyen, insanları dolandıran, insanları rahatsız edecek boyutta bağırıp çağıran, gürültü yapan, hakaret eden, trafikte canavarlaşan, bir hayvana eziyet etmekten adeta zevk duyan insanların varlığı sevgi ve saygıya ne derece muhtaç olduğumuzu göstermiyor mu?
Sevgi, katılaşan kalp ve vicdanların adeta şifasıdır. İnsanlığın ve toplumun üstüne sinen şiddet, zorbalık ve vurdumduymazlık zehrinin panzehiri olarak, sevgi eğitimini merkeze alan bir zihniyet oluşumunu gerçekleştirmeye çalışalım. Sevgi pınarını herkesin gönlüne akıtalım. Yaratılan her cana, her varlığa sevgi ile davranalım. Gönüller sevgi ile dolsun. Sevginin egemen olduğu, üzücü olayların yaşanmadığı bir dünya dileklerimle. Yeni yılınız kutlu olsun.
SEN DE DÜŞÜNCELERİNİ PAYLAŞ!