Nefes alamıyorum!.. Neden?

Corona virüs'ten değil...
Suç işlemediğim halde, ev hapsine mahkum olmaktan...
Ama, bir bakıma suçluyum tabii ki. Yaşım ilerlediği için suçluyum... 65 yaş üstü (76), yaşlılar sınıfına girdiğim için suçluyum... Bu yaşıma kadar, yasalara ve kurallara uyuduğum için suçluyum.. Ömrüm boyunca her konuda ve her dönemde, her canlıya ve insanlara saygılı olduğum için,        suçluyum... Şefkatli, affedici, merhametli olduğum için, suçluyum. Tevazu içerisinde yaşadığım için suçluyum... Sabırlı olduğum için, suçluyum. Almak yerine, vermeyi tercih ettiğim için, suçluyum. Kavga yerine, barışı benimsediğim için, suçluyum...
Kin ve nefretten, öfke duygusundan, uzak durduğum için suçluyum... Her gördüğüme ve duyduğuma inanmak istediğim için, suçluyum... Kayıplarıma rağmen, sabırla  kısmetimi beklediğim için, suçluyum... Hiç kimseye kötülük düşünmeyip, iyiliklerine dualar ettiğim için, suçluyum... Kurnaz, bencil ve haksızlıklara suskun olmadığım için suçluyum.... Kötü ruhlu insanlara beddua etmek yerine, yüce Rabbimizin islah etmesini dilediğim için, suçluyum...
Ülkemizde uygulanan hukuk ve yargı sistemlerinin istismar edilmesini farkettiğim ve bu düşüncemi cesaretle söylediğim için, suçluyum...
Siyaset alanındaki kaypak zig zag ları  hissettiğim ve susmadığım için, suçluyum. Daha da ötesi, böylesine olumsuzluklara rağmen, halen yaşamımı sürdürebildiğim,       beden, beyin ve ruh gücümle, dayanmaya çalıştığım için, suçluyum... 
Kısacası, mutsuz ve ezilen bireyleri ve toplumları anlamaya çalıştığım için, suçluyum. Yüce Rabbimizin taktiri sonucu, halen yaşamaya, devam edebildiğim için, suçluyum. Mağduriyetten kurtulamadığım için, suçluyum...
Sonuç olarak, şikayetçi olduğum bu yaşamımın mimarıyım... 
Yakınmaya hakkım yok... 
Kazandığını düşünen (zanneden), çevresinin mutsuzluğuna neden olurken, kendi bencil mutluluğunu yaşayanlarla, kabirlere girdiğimiz andan sonra görüşmeyi dilemekten başka, çözüm ve sözüm yok!..
Çaresiz!..
Ne yazık ki!..
NOKTA