Dostum havalı ağzı kapalı!

İzmir, sivil toplum örgüt zengini.
Yatırım sınırlı…
Sanayi durağan…
Teknoloji sakin…
Tarım ölçülü olduğundan 5 milyon nüfuslu güzel şehirde, sosyal hareketliliği bu örgütlerle sağlamaya çalışıyoruz.
Doğa-çevre, eğitim, sanat-düşünce, sportif, tanıtım, hemşeri, mesleki dernek, vakfımız bol.
Esnaf, tüccar odalarımız malum.
Birliklerimiz, kurullarımız namlı, şanlı.

             ***
Son dönemde oluşturulan İzmir Ekonomik Kalkınma Koordinasyon Kurulu ki…
İsmi gibi içi de havalı.
Büyük patronlar, kanaat önderi ilan edilenler burada.
Dev kare masa etrafında oturdukların da, “ İşte, İzmir hepsi bir arada” dersiniz.
Belli zamanlarda bir araya gelir, fikir tartışın, üretir.
Fikrin, zikre dönüştüğü pek görülmez.
Öyle bildiri falan da yayınlamazlar.
Sakinliği, sessizliği, seviyeliği sever.
Bir üyesi de Büyükşehir Belediye Başkanı’dır.

             ***

İzmir’in Büyük Başkanı Aziz Kocaoğlu, uzun süredir sıkıntılı, rahatsız.
Hükümetle olan iş-ilişkilerde ne zaman bir şey söylese…
Seçilmişten önce atanmışlar ortaya çıkıyor.
Başkana doğru-yanlış cevap yetiştiriyor, muhatap oluyor.

           ***

Başkan Kocaoğlu, sonunda patladı:
“ Bürokratlar, her açıklamamıza cevap vermek gibi strateji içindeler… Belediyeyi yıpratmak için benden katbekat fazla siyaset yapıyor.”

          ***
Tarafsız baktığınızda iddialar doğru mu? Doğru.
Konusuna göre atanmışın biri mutlak karşılık veriyor…
Seçilmiş belediye başkanını rakipmiş veya…
Özel görevlendirilmiş gibi.

          ***

Şimdi başa dönelim.
Sözde demokrasinin eşiği-beşiği İzmir’de böylesi tuhaf oluşuma, STK’lar hep seyirci.
Bir tanesi çıkıp konuşmuyor.
Hele, patronların buluşma noktası Ekonomik Kalkınma Koordinasyon Kurulu.
Kısa adıyla İEKKK.
Kuruluş amacı; “ Katılımcı demokrasiyi geliştirmek, yarınlara yön vermek, ortak akıl-uzlaşı sağlamak, birlikte hareket duygusunu geliştirmek”
Tüzüğüne böyle yazmışlar.

           ***

Başkan Kocaoğlu, havaya bağırıyor:
“ Bürokratların bu tavrı neden, niçin…”
Adı, şanı, basında havası, protokolde sırası belli örgütler, kurullar izliyor.
Tek kelime sarf etmeden…
Gözünü kırpmadan…
“ Sahi neden, niçin?” diye sormadan!