NEREMİZ TAM Kİ!

Düşündüm de hala düşünebiliyoruz ya da düşünmeye cesaret edebiliyorsak şanslıyız. Şanslıyız, zira; hayatlarımız özellikle son zamanlarda terörle mücadele  ve gerek resmi kurumlara gerekse sivillere yönelik yapılan saldırılar, patlayan bombalar, ülkemizin komşularıyla yaşadığımız sorunlar. Binbir türlü risklerle karşı karşıya kaldığımızdan bırakın  gelecek korkusunu, günlük hayatımızı idame etmenin bile lüks olduğunu düşünür olduk. Bununla birlikte son zamanlarda  şehit haberlerini   daha sık duyuyor olmamıza rağmen daha çok kanıksıyor olmamız bir yurttaş, bir insan olarak bizleri eksiltmiyor mudur?

Sizce bu doğru bir şey mi?

Bir yandan ölümler, bir yandan işsizlik, çocuk-kadın istismarı, yaşanan şiddet, tırmanan korku, Suriye sınırında yaşananlar,  sığınmacıların durumu. Güneydoğuda teröristlerin açmış olduğu hendeklerde ülkenin milli bütünlüğünü ve insanlığı boğma girişimleri, bölge halkının iki ateş arasında kalması. Bir de Cumhurbaşkanın nüfus planlaması yapması üzerinden, müslümanların böyle bir sorunları olamaz anlamındaki açıklamalarına göre, yine ''anne olmayan kadın tam değil'' miş demeçleri.

Hani deveye sormuşlar; ''boynun neden eğri'' diye, devenin, nerem doğru ki örneği gibi,  neremiz tam ki?

Bugün anneler, çocukları evlerine sağ salim dönebilsin diye dua ediyor. O elleri öpülesi, evladını sağ salim göremeyen, mürüvvetini göremeyen anneler, artık yarım bile değiller, tükenmiş ve bitmiş durumdalar. Bırakın doğurmuş olmayı, böylesine evlatsız kalmanın dehşetiyle kendileri dahi, o masum çocuklarını doğduklarına pişman olmuşlardır.

Eminim anneler barış istiyordur. Savaşın adını duymaya bile tahammül edemiyorlardır. Yine annelerden birebir duyduğum bir şey; ''köpekler anne olmasın anne olmak çok zordur'' diye. Evladı yerken doyan, evladı açken acıkan anneler. Bu cennet ülkede, Ali'nin annesi: ''keşke oğlum dövülerek ölmeseydi'' demişti, hatırlardınız mı? Ölümün haksızlığı ve şekli bir travma olup çakılıyor yüreklere.

Böylesi bir eksiliş  içinde, sürekli bir şekilde ertelenen, dışlanan, ötelenen, acılar içinde bırakılan kadınlara karşı, insanlığımızı sorgulayalım; o yarım dediğiniz kadınların tam kadınlığı vicdanınızda öldürülüyor, yok oluyor.

Kadınların ağlamayacağı günlerin tez gelmesini diliyorum.