Günahların, doruk noktası!..

Her türlü günah, çeşit çeşit ve alabildiğine, tırmanıyor!...
Derecesi de, ağırlaştıkça, ağırlaşıyor!...
Allah(cc), beterinden korusun diyoruz!...
Ama, yine de, günahlara engel olamıyoruz!...

Oysa;
Kutsal kitabımız, Kur-an,ı Kerim'de, günahların tarifi var!...
Ayetlerde, meal'lerde, açıkça anlatılıyor!...
Ne yazık ki, "kim okur!...Kim dinler!..." ata sözüne uygun,
günah işleyenlerin umurunda bile olmuyor!...

Ancak;
Yine de, işlenen günahların, telafi edileni,,olduğu gibi,
telafi edilemeyecek kadar, ağır olanı da var, tabii ki!..
Küçük çocuklara tecavüz edip, sonra da öldüren kişilerin,
işledikleri günahlar, affedilir cinsten değil!...

Aslında;
Menfur tecavüz ve cinayet suçlarını işleyen insanları,
idam etmek dahi, çözüm olamıyor, ne yazık ki!...
Çünkü, bu yolla, günahların işlenmesinin önü alınamıyor!...
Dolayısıyla, araştırma yapmak,
bilimsel alanlarda, sapıkça işlenen suçların,
analizini yapmak, doğuş nedenlerini saptamak, gerekiyor!...

Yani;
Neden, böylesine sapık bir ruh ile, bu tür günahlar (suçlar) işleniyor, sorusuna, cevap aramak zaruri hale geliyor!...
Bir başka ifade ile, sivri sinekleri öldürmek yerine,
bataklığı kurutmak, düşünülmelidir, tezi,
öncelik kazanıyor!...

Yanı sıra;
Şu anda bile, bilmediğimiz, görmediğimiz, ya da, duymadığımız,
nice yerlerde, ne çaşit günahlar (suçlar) işlendiğini, bilemiyoruz!..
Sahtekarlıklar, dolandırıcılıklar, tecavüzler, cinayetler, kaçakçılıklar, yalanlar, dolanlar, iftiralar, munafıklıklar, zararlı dedikodular, kandırmalar, vesaire!...

Ne yazık ki;
Bütün bu olumsuz ve üzücü davranışları gerçekleştiren canlı türü, sadece ve sadece, adına "insan!..." dediğimiz varlıklar!...
Var olduklarına mı üzülmeli? Yok olduklarına mı sevinmeli?...
Belli, değil!...

Çünkü;
Hepsi de, dünyaya geldiklerinde, günahsız bir bebek,
anne babaları için ise, "çocuğumuz oldu!..." coşkusuyla,
sevindikleri, bir canlı!...Sonrası, malum!...Taciz, tecavüz, cinayet ve saire suçları işlemiş, günahkar, çevresindekiler tarafından,
nefretle anılan ve değerlendirilen canavar ruhlu, insanlar olup çıkıyorlar karşımıza!...

Sonuçta;
Ortaya çıkan tablo, hep hatırlatılan çizgiden ibaret oluyor!...
Çocuğum olsun, demeden önce,
"çocuğumu, kendisine, ailasine, çevresine, milletine, ülkesine ve insanlığa, faydalı yetiştirmek için, nasıl bir aile ve okul eğiıimi vermeliyim?..." sorusunu, bütün aileler, kendilerine sormalıdır, ilkesi, ön plana çıkıyor!..
.
Kendi kalitelerini, ekonomik yapılarını, sosyo kültürel seviyelerini,
test edip, daha sonra, çocuk sahibi olmak için, çaba göstermelidir, deniliyor, aileler için!...

Uzun lafın kısası;
Bir aile, çocuğum oldu diye sevinmemeli, insanlığa faydalı bir kişinin, anne-babasıyız diye iftihar, etmelidir, diyoruz!...