Karşıyaka basketbol takımının bu sene alabileceği en değerli ünvan olacaktı belki de FIBA şampiyonlar liginde final four'a kalabilmek! Hatta belki de final four olsaydı, kupaya uzanabilmek... Olmadı...
İlk maçta hakem hatalarına kurban giden ekstra sayılar olmasaydı ya da her şey daha adil olsaydı...
Takım içersinde o gün bir ya da iki kişi performans patlaması yaşarken diğer oyuncularda düşüş olmak yerine onlara ayak uyduracak motivasyon, yani tam bir takım bütünlüğü olsaydı...
Deplasmanda oynanan Venezia maçında bugüne kadar pek çok maçta sayı yükünü üstlenen Green, Ponitka ve Summers üçlüsünün toplam attığı sayı sadece 8'de kalmayıp da kendilerinin ortalamaları kadar bile sayı atabilmiş olsalardı...
Takımın sezon başından beri olmayan pivot gibi bir pivotu olsaydı...
Koç Markoviç takım hakimiyetini, bu belki sezonun en önemli, en prestijli maçında artık rakibin seyircilerinin de etkisiyle mi ya da her ne nedenle olursa olsun kaybetmemiş olsaydı...
Summers ve Green birbirleriyle dalaşmak yerine oyuna daha konsantre olsalardı...
Oyuncuların kaçırdığı faul atışları sayı ile sonuçlansaydı...
Owens bomboş pozisyonda smaca giderken topu elinden kaçırıp belki de maçın kırılma anında bu hatayı yapmak yerine sayı yapabilmiş olsaydı...
Takım dar rotasyon probleminden dolayı çabuk yorulup, ritmini kaybetmesine bağlı olarak son çeyrekte özellikle hata üstüne hata yapmayıp bench'den daha fazla destek alabilmiş olsaydı...
Petway maçın ilk yarısında sezon başından beri kendisini eleştiren beni bile utandıran kritik yerlerdeki blok ve sayılarına maç boyu devam edebilip beni utandırmaya devam edebilmiş olsaydı...
Rakip takım ve taraftarları final four'a kalacaklarına bizden daha fazla inanmamış olup da bizler onlardan daha inançlı olsaydık...
''Bu takımla bu kadar'' düşüncesi yerine, sadece adının Karşıyaka olmasından dolayı bile bu takımın her an her yerde kazanabileceğine dair herkesin düşüncesi bir olsaydı...
Olurdu da olmadı işte! Halamın sakalları olsaydı amcam olurdu misali..!
Sağlıcakla kalın...
SEN DE DÜŞÜNCELERİNİ PAYLAŞ!