Yine mi? Asla -Ol-maz...mı? Yoksa?

Yıllar önce belki Varoluşculuk , Özgür İrade, İnandığın tekrar tekrar mühür basar gibi yinelediğin aynı düşünceler, alışkanlıklar  gibi kavramlar çok farklı şeyler ifade ediyordu.Şimdi ise çok çok farklı pencerelerden bakıyorum,algılarım değişti.

Aslında her şeyde öyle değil midir zaten.Sen, dünkü sen bile değilsindir.Doğa evren gözümüze soka soka gösterir bunu. Gündüz-güneş ; geceye devreder günü sonra tekrar teslim alır geceden gündüzü. Mevsimler hiç kavgasız takip ederler birbirini.Bize öğretmen olan Doğa göstermekte esnekliğin , değişimin, dönüşümün muhteşemliğini.

Dünyanın bile magnetik alan kutupları değişmekte, kuzey güney kaymakta nispeten pusuladaki yerinden.

Organların ,vücudun yenilenmekte an be an,..Karaciğerin altı ayda,Akciğerin  bir yılda yenilenmesi gibi.

Dünyanın titreşimi denilen ,yeryüzü ile iyonosfer arasındaki frekans bile değişmekte.1986 yılından buyana dünyanın kalbi de denilen Schumann Rezonansı 7.8 lerden 12.0 lere çıkmış bulunmakta.

Hani dersin ya ,ben hiç değişmedim yıllarca bildiğin aynı kişiyim,,,,,,,,

Değerler,hayattaki duruşun evet elbette çok çok önemli ve değerli.,,Bir o kadar da önemli olan esnekliğin.Hayata düz bir camdan değil de vitray bir camdan bakabilmen, en  azından bu benim algılamam diyebilmen gibi.

Ölü Ozanlar Derneği Filminde Sıradışı bir Edebiyat Öğretmeni rolündedir Robbin Wiilliams.Filmin bir yerinde Kürsüye çıkar ve öğrencilerinden de sıralarının üzerine çıkmasını ister,. Ve etraflarına bakmalarını söyler.Kimse ama hiç kimsenin oturduğu yerden gördüğü şeylerle sınırlı değildir gördükleri,..

Hem solucan bakışlı , hem de Kuş Bakışlı olabilmendir Hayatı / Hayatını / Hayatları keyifle,iz bırakarak yaşayabilmek.Hem kendin için hem de varolduğun Bütünlük için.

Katma Değer katarak hayata ,hayatlara,…

Değişimin hatta Dönüşümün kaçınılmaz olduğunu kabullenmemen Bencilliktir,..Ne kendin ilerleyebilirsin ,ne çevrendekilerin ne de içinde yaşadığın toplamın Dünyanın İlerlemesine tahammül edersin.

Değişim –Dönüşümü Kabullenmen ,

Bunu ben böyle algılıyorum diyebilmen,

Dünyayı herkesin kendi hikayeleri ile gördüğünün farkına varabilmen,

Karşındakine fikrine katılmıyorum ama saygı duyuyorum diyebilmen,

BENciliktir.Ve senin merkezde, dengede olarak yaşamanı sağlayan da budur.

Ve farkına vardığında Işığındaki Karanlığının , Gölgelerinin işte o zaman Candan Erçetin’in ‘’ Elbette ‘’

Şarkısındaki gibi Kendin ile de Dünya ile de barış yaparsın.

Dingin bir Savaşçı olarak…Sen Bildiğinin de ötesindesin,..

Öptüm Kalbinden,

Görme ile, Engür ile ,..Bade tadında,..